Girls weekend
Door: Nadine
Blijf op de hoogte en volg Nadine
12 Februari 2012 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Weehoo well deserved girls going wild weekend naar New York! Na full-time zorgmanager sinds juni vonden acht vriendinnen dat ze wel wat verdiend hadden :).
Voorwaarden: geen zorg! Entertainment, cultuur, no kids no men! New York dus.
In de vroege ochtend vertrokken we, want we gingen onze tijd natuurlijk niet verdoen met uitslapen. Om 7 uur vertrok het vliegtuig, om 5.30 reden we weg. Klaarwakker en allemaal in een opperbeste (giechel)stemming.
Het was duidelijk dat we een meidenweekend hadden, want we waren veruit het meest luidruchtige gezelschap in het vliegtuig. 8.30 tijd voor een Cosmo om in de Sex and the City sfeer te komen :).
We trokken natuurlijk wat aandacht te meer we allemaal zulke verschillende accenten hadden. De verbazing dat we in Kansas woonden! De stewardess rolde gewoon met haar ogen. Kansas City wordt zwaar onderschat!
In NY spullen snel gedumpt in het hotel (superlocatie achter Times Square), geluncht en alle kanten op gezworven. Sommigen wilden winkelen, ik ging naar het Guggenheim, een lang gekoesterde wens. Zalige wandeling via Central Park. Wow! Hier moest ik terugkomen met mn hardloopschoenen!
Het Guggenheim was, nou, het Guggenheim. Prachtig dus en absoluut niet geschikt voor de Remco's en Jikke's in deze wereld!
Op de terugweg van 't Guggenheim was Central Park toch wat griezeliger: overal reed of stond politie met zwaailichten aan in de brede lanen van 't park en er cirkelde ook een helikopter boven. New Yorkers leken niet echt onder de indruk, ik wel!
Eenmaal aangekomen in het hotel onder t genot van een wijntje wachten op Chantal en Chantal (beide Canadees - verplichte naam voor officiersvrouwen?) die vertraging hadden. Mooi moment om wat souvenirs in te slaan. Mercedes (Mexico) was ook rusteloos en hoefde niet nu al dronken te zijn, dus wij gingen heerlijk NY inkopen doen en daarna nog even naar de Disney Store op Times Square.
Om 7 uur terug in 't hotel, kamers en bedden verdelen (2 kamers met ieder 2 tweepersoonsbedden en 8 dames). En snel omkleden om uit te gaan. We hadden afgesproken jurkjes-want-we-gaan-uit-outfits mee te nemen, maar het merendeel bleek toch erg vergroeid met hun easy-outfits. Niet iedereen heeft kennelijk dezelfde behoefte aan funky jurkjes en schoenen zodra t kan. Maar ik wel!
Eerst even een bodempje leggen natuurlijk. Om 10 uur 's avonds op naar Young, een leuk lekker lokaal restaurant met enoooorme porties. De salade bleek niet voor mensen met weinig honger!
Daarna moest er geclubd worden vond de grote meerderheid. Ben meer 't jazzclub-typje, maar dat bewaar ik wel voor als m'n vader volgend jaar weer komt (tussenstop in NY pa en ma?). Ach t gezelschap was leuk en de cosmo's talrijk :). Maar voelde me toch een beetje te oud (hip, maar te oud). En the game. God wat ben ik blij dat ik daar niet meer aan mee hoef te doen, wat 'n gedoe. Of zoals Mercedes bij aankomst in de hotelkamer zei: wat is 't relaxed en wat ben ik gezegend dat ik getrouwd ben!
Zaterdag 11 februari
7 uur 's ochtends word ik na 5 uur slapen automatisch wakker. Zal ik nog ff blijven liggen? Mwah, dat doe ik thuis wel weer. Kriebel, kriebel: Central Park roept! Terwijl de rest nog lekker lag, snel mn hardloopkleding aangetrokken en naar 't park gerend. Zalig zo'n stad die wakker wordt. Lekker koud, beetje natte sneeuw. Dit is leven!
Toen ik na een uurtje terugkwam was de rest inmiddels ook wakker.
Starbucks voor koffie onderweg, koosjer ontbeten en op naar 't Vrijheidsbeeld met z'n allen. Dit was een van de weinige dingen die iedereen wilde zien, dus dat deden we 's ochtends met z'n allen, zodat we 's middags makkelijk alle kanten op konden zwerven. Gaaf om het Vrijheidsbeeld te zien in t echt. Is toch een icoon!
Vervolgens een stukje Nederlandse geschiedenis onderweg naar Ground Zero: Fort Amsterdam. Leuk maar wel heel klein tegen de achtergrond van de wolkenkrabbers. Bij Ground Zero scheidde onze wegen. Ik en Chantal (buurvrouw uit de straat, wekelijkse wijn- en rengenoot) hadden geen behoefte om het van dichtbij te zien. Ik kon in de straten er naar toe het geschreeuw van de slachtoffers al horen. Brrr, voor een kort weekend een te grote sfeerbepaler.
Eerst ff lunchen en shoppen op 5th Avenue (voor de winkel Forever 21 bleek ik te eh 30plus). En toen ging ik naar 't Museum voor Art&Design (was de enige museumliefhebber in t gezelschap, maar goed dat Pepijn volgend jaar meegaat) en Chantal ging een dienst bijwonen in St. Patricks cathedral.
Opvallend: hoe verder je 5th Avenue afstruint richting Central Park, hoe duurder de winkels, hoe chagrijniger de koppen, dezelfde camelkleurige kleding en bontjassen en hoe meer de vrouwen dezelfde 'natuurlijke' blonde kleur haren hadden, en dezelfde neuzen en lippen(wel een verschil met t extreme Californie - dit is meer sofisticated nep).
Je kunt je geen voorstelling maken bij die rijkdom, behalve dat je er chagrijnig van gaat kijken. LOL.
Veel Joodse mensen ook. 1 appartementencomplex op de hoek van 5th was alleen voor Joodse mensen (zeer rijke welteverstaan). Ga je je toch afvragen of het haar van de vrouwen echt is.
Art&Design museum is een aanrader! Alleen al het toegangskaartje is kunst: een tinnen clipje met mooie typografische kunst. Veel verschillende soorten kunstenaars: van porselein nieuwe stijl, naar japanse knipkunst in een modern jasje tot film en foto's van contemporary art. Veel Nederlandse kunstenaars op 't gebied van kunstsieraden. Mooi mooi, kom hier volgend jaar zeker terug.
Onder 't genot van champagne op de hotelkamers ons verzameld en klaargemaakt voor een tweede geweldige avond met z'n allen in NY. Op naar restaurant alley waar we een geweldig Frans restaurantje ontdekten. De Europeanen (NL, Dui, Bel, Fr) in de groep waren door het dolle heen! 't Was magnifique: de sfeer, de muziek, de tijd die je kreeg om te eten, het eten zelf. Sinds tijden weer pate gehad, o zo lekker. En de creme brulee o la la. We hebben er, Europese stijl, uren gezeten. Dat viel de Europeanen in het gezelschap niet op, totdat een van de Canadeze Chantals opmerken dat het zolang duurde voor het voorgerecht werd weggehaald en dat het hoofdgerecht er na een half uur nog niet was. Haha, cultuurverschil.
Na afloop waren er een paar klaar om naar bed te gaan. Ik en vier anderen nog lang niet! We hadden gehoord dat 't Rockefeller deck tot 11 pm open zou zijn en we hadden nog een half uur. Wij dus rennend (in hip jurkje en hoge hakken) er naar toe. 5 minuten te laat. Maar god wat een lol. Dan maar naar The Empire State Building (open tot 2 uur 's ochtends).
Het was ongelooflijk: de lijnen van het gebouw, de chique rode uniformen (met pet) van het personeel, de grandeur van het interieur, de afzettingen voor de lange rijen bezoekers overdag (waar wij dus geen last van hadden) en toen de 86e verdieping (je oren poppen in de lift). Woooooouuuuuuw! En kooooouuuuuud! Je waaide uit je verschoning! Helemaal met Japanse schoenen en hip jurkje, oeh! Beneden op de straat was 't 2 graden, geen sneeuw. Boven gierde de wind om je heen, was het -10 en sneeuwde het. En de sneeuw viel niet omlaag, maar ging omhoog! Godallemachtig wat in- en in koud. Zou 't de rest van de nacht niet meer warm krijgen. Maar wat een gave ervaring zo met z'n allen midden in de nacht, na te hebben gerend en kou te hebben geleden.
Zondag 12 februari
De laatste dag alweer. 's ochtends met de hele groep naar 't Rockefeller. Heel erg leuk en ook weer mooi. Prachtig gebouw, gave liftrit naar boven en magnifique uitzicht. Geen hekken met gaas zoals bij 't Empire, maar dik plexieglas. En drie verschillende hoogteniveaus waar je kon staan.
Daarna ging een groepje nog ff shoppen en nam ik Chantal M (niet de buurvrouw) mee naar Central Park, waar zij nog niet geweest was. Veruit mijn favoriete plek van NY dus ik ging graag nog een keer. Erg gezellig. Lekker geluncht en daarna nog even wat meer NY souveniers voor onze kinderen kopen.
Om vier uur was het helaas tijd om naar het vliegveld te gaan. De taxirit was ..eh.. interessant. Zag nog wat leuke delen die ik volgend jaar zeker moet aandoen, maar verder: de chauffeur schold, sneed af, racete, remde. Kerry (Australie) stond doodsangsten uit voor in de auto. Het merendeel zag bij aankomst op het vliegveld groen.
Na drie dagen hardcore genieten was iedereen aanmerkelijk rustiger op de terugvlucht. Onder 't genot van een laatste wijntje kunnen we zeggen: NY was fantastisch! Tot volgend jaar!
Voorwaarden: geen zorg! Entertainment, cultuur, no kids no men! New York dus.
In de vroege ochtend vertrokken we, want we gingen onze tijd natuurlijk niet verdoen met uitslapen. Om 7 uur vertrok het vliegtuig, om 5.30 reden we weg. Klaarwakker en allemaal in een opperbeste (giechel)stemming.
Het was duidelijk dat we een meidenweekend hadden, want we waren veruit het meest luidruchtige gezelschap in het vliegtuig. 8.30 tijd voor een Cosmo om in de Sex and the City sfeer te komen :).
We trokken natuurlijk wat aandacht te meer we allemaal zulke verschillende accenten hadden. De verbazing dat we in Kansas woonden! De stewardess rolde gewoon met haar ogen. Kansas City wordt zwaar onderschat!
In NY spullen snel gedumpt in het hotel (superlocatie achter Times Square), geluncht en alle kanten op gezworven. Sommigen wilden winkelen, ik ging naar het Guggenheim, een lang gekoesterde wens. Zalige wandeling via Central Park. Wow! Hier moest ik terugkomen met mn hardloopschoenen!
Het Guggenheim was, nou, het Guggenheim. Prachtig dus en absoluut niet geschikt voor de Remco's en Jikke's in deze wereld!
Op de terugweg van 't Guggenheim was Central Park toch wat griezeliger: overal reed of stond politie met zwaailichten aan in de brede lanen van 't park en er cirkelde ook een helikopter boven. New Yorkers leken niet echt onder de indruk, ik wel!
Eenmaal aangekomen in het hotel onder t genot van een wijntje wachten op Chantal en Chantal (beide Canadees - verplichte naam voor officiersvrouwen?) die vertraging hadden. Mooi moment om wat souvenirs in te slaan. Mercedes (Mexico) was ook rusteloos en hoefde niet nu al dronken te zijn, dus wij gingen heerlijk NY inkopen doen en daarna nog even naar de Disney Store op Times Square.
Om 7 uur terug in 't hotel, kamers en bedden verdelen (2 kamers met ieder 2 tweepersoonsbedden en 8 dames). En snel omkleden om uit te gaan. We hadden afgesproken jurkjes-want-we-gaan-uit-outfits mee te nemen, maar het merendeel bleek toch erg vergroeid met hun easy-outfits. Niet iedereen heeft kennelijk dezelfde behoefte aan funky jurkjes en schoenen zodra t kan. Maar ik wel!
Eerst even een bodempje leggen natuurlijk. Om 10 uur 's avonds op naar Young, een leuk lekker lokaal restaurant met enoooorme porties. De salade bleek niet voor mensen met weinig honger!
Daarna moest er geclubd worden vond de grote meerderheid. Ben meer 't jazzclub-typje, maar dat bewaar ik wel voor als m'n vader volgend jaar weer komt (tussenstop in NY pa en ma?). Ach t gezelschap was leuk en de cosmo's talrijk :). Maar voelde me toch een beetje te oud (hip, maar te oud). En the game. God wat ben ik blij dat ik daar niet meer aan mee hoef te doen, wat 'n gedoe. Of zoals Mercedes bij aankomst in de hotelkamer zei: wat is 't relaxed en wat ben ik gezegend dat ik getrouwd ben!
Zaterdag 11 februari
7 uur 's ochtends word ik na 5 uur slapen automatisch wakker. Zal ik nog ff blijven liggen? Mwah, dat doe ik thuis wel weer. Kriebel, kriebel: Central Park roept! Terwijl de rest nog lekker lag, snel mn hardloopkleding aangetrokken en naar 't park gerend. Zalig zo'n stad die wakker wordt. Lekker koud, beetje natte sneeuw. Dit is leven!
Toen ik na een uurtje terugkwam was de rest inmiddels ook wakker.
Starbucks voor koffie onderweg, koosjer ontbeten en op naar 't Vrijheidsbeeld met z'n allen. Dit was een van de weinige dingen die iedereen wilde zien, dus dat deden we 's ochtends met z'n allen, zodat we 's middags makkelijk alle kanten op konden zwerven. Gaaf om het Vrijheidsbeeld te zien in t echt. Is toch een icoon!
Vervolgens een stukje Nederlandse geschiedenis onderweg naar Ground Zero: Fort Amsterdam. Leuk maar wel heel klein tegen de achtergrond van de wolkenkrabbers. Bij Ground Zero scheidde onze wegen. Ik en Chantal (buurvrouw uit de straat, wekelijkse wijn- en rengenoot) hadden geen behoefte om het van dichtbij te zien. Ik kon in de straten er naar toe het geschreeuw van de slachtoffers al horen. Brrr, voor een kort weekend een te grote sfeerbepaler.
Eerst ff lunchen en shoppen op 5th Avenue (voor de winkel Forever 21 bleek ik te eh 30plus). En toen ging ik naar 't Museum voor Art&Design (was de enige museumliefhebber in t gezelschap, maar goed dat Pepijn volgend jaar meegaat) en Chantal ging een dienst bijwonen in St. Patricks cathedral.
Opvallend: hoe verder je 5th Avenue afstruint richting Central Park, hoe duurder de winkels, hoe chagrijniger de koppen, dezelfde camelkleurige kleding en bontjassen en hoe meer de vrouwen dezelfde 'natuurlijke' blonde kleur haren hadden, en dezelfde neuzen en lippen(wel een verschil met t extreme Californie - dit is meer sofisticated nep).
Je kunt je geen voorstelling maken bij die rijkdom, behalve dat je er chagrijnig van gaat kijken. LOL.
Veel Joodse mensen ook. 1 appartementencomplex op de hoek van 5th was alleen voor Joodse mensen (zeer rijke welteverstaan). Ga je je toch afvragen of het haar van de vrouwen echt is.
Art&Design museum is een aanrader! Alleen al het toegangskaartje is kunst: een tinnen clipje met mooie typografische kunst. Veel verschillende soorten kunstenaars: van porselein nieuwe stijl, naar japanse knipkunst in een modern jasje tot film en foto's van contemporary art. Veel Nederlandse kunstenaars op 't gebied van kunstsieraden. Mooi mooi, kom hier volgend jaar zeker terug.
Onder 't genot van champagne op de hotelkamers ons verzameld en klaargemaakt voor een tweede geweldige avond met z'n allen in NY. Op naar restaurant alley waar we een geweldig Frans restaurantje ontdekten. De Europeanen (NL, Dui, Bel, Fr) in de groep waren door het dolle heen! 't Was magnifique: de sfeer, de muziek, de tijd die je kreeg om te eten, het eten zelf. Sinds tijden weer pate gehad, o zo lekker. En de creme brulee o la la. We hebben er, Europese stijl, uren gezeten. Dat viel de Europeanen in het gezelschap niet op, totdat een van de Canadeze Chantals opmerken dat het zolang duurde voor het voorgerecht werd weggehaald en dat het hoofdgerecht er na een half uur nog niet was. Haha, cultuurverschil.
Na afloop waren er een paar klaar om naar bed te gaan. Ik en vier anderen nog lang niet! We hadden gehoord dat 't Rockefeller deck tot 11 pm open zou zijn en we hadden nog een half uur. Wij dus rennend (in hip jurkje en hoge hakken) er naar toe. 5 minuten te laat. Maar god wat een lol. Dan maar naar The Empire State Building (open tot 2 uur 's ochtends).
Het was ongelooflijk: de lijnen van het gebouw, de chique rode uniformen (met pet) van het personeel, de grandeur van het interieur, de afzettingen voor de lange rijen bezoekers overdag (waar wij dus geen last van hadden) en toen de 86e verdieping (je oren poppen in de lift). Woooooouuuuuuw! En kooooouuuuuud! Je waaide uit je verschoning! Helemaal met Japanse schoenen en hip jurkje, oeh! Beneden op de straat was 't 2 graden, geen sneeuw. Boven gierde de wind om je heen, was het -10 en sneeuwde het. En de sneeuw viel niet omlaag, maar ging omhoog! Godallemachtig wat in- en in koud. Zou 't de rest van de nacht niet meer warm krijgen. Maar wat een gave ervaring zo met z'n allen midden in de nacht, na te hebben gerend en kou te hebben geleden.
Zondag 12 februari
De laatste dag alweer. 's ochtends met de hele groep naar 't Rockefeller. Heel erg leuk en ook weer mooi. Prachtig gebouw, gave liftrit naar boven en magnifique uitzicht. Geen hekken met gaas zoals bij 't Empire, maar dik plexieglas. En drie verschillende hoogteniveaus waar je kon staan.
Daarna ging een groepje nog ff shoppen en nam ik Chantal M (niet de buurvrouw) mee naar Central Park, waar zij nog niet geweest was. Veruit mijn favoriete plek van NY dus ik ging graag nog een keer. Erg gezellig. Lekker geluncht en daarna nog even wat meer NY souveniers voor onze kinderen kopen.
Om vier uur was het helaas tijd om naar het vliegveld te gaan. De taxirit was ..eh.. interessant. Zag nog wat leuke delen die ik volgend jaar zeker moet aandoen, maar verder: de chauffeur schold, sneed af, racete, remde. Kerry (Australie) stond doodsangsten uit voor in de auto. Het merendeel zag bij aankomst op het vliegveld groen.
Na drie dagen hardcore genieten was iedereen aanmerkelijk rustiger op de terugvlucht. Onder 't genot van een laatste wijntje kunnen we zeggen: NY was fantastisch! Tot volgend jaar!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
