Negro League & Jazz Museum

Als Jazz liefhebber moet je natuurlijk het Jazz museum gezien hebben in Kansas City. Deze ligt in de beroemde 18th&Vine district in Kansas waar een florerende Jazz scene werd opgebouwd. Mede dankzij de segregatie: want naast het feit dat zwarten niet in blanke establishments mochten komen, achterin de bus moesten plaatsnemen, eigen scholen hadden, mochten ze zelfs niet in bepaalde straten komen! Je schaamt je echt dood als je dat hoort.
Mede doordat straatverbod onstond er een levendige buurt waar zwarten hun eigen jazzclubs oprichten: 18th & Vine. Kansas werd in de jaren 50 en 60 het Parijs van het Mid-Westen genoemd. Uit alle staten kwamen zwarte muzikanten hier naar toe omdat er genoeg werkgelegenheid voor hun was.
En met hun de blanke jazzmuzikanten die als een vd eerste blanken de rassendiscriminatie belachelijk vonden en juist de invloed van andere culturen omarmden. Anders waren ze natuurlijk ook geen jazz muzikant geworden. Samen met Baseball heeft Jazz heel veel betekend voor de acceptatie en integratie van de zwarte cultuur.

Baseball? Yep, sport verbroederd zeggen ze toch? Nou ging dat niet van een leie dakje blijkt uit het American Negro League Baseball museum, dat naast het Jazz museum ligt. Want tsja zwarten mochten natuurlijk niet meedoen met dit spelletje. Prima dachten er een paar, dan richten we toch onze eigen league op. Enkele blanke baseballscouts nodigde eind jaren 30 de eerste zwarte spelers uit om voor blanke clubs te spelen. Wat hebben die zwarte jongens een moed gehad. Wel goed genoeg om te moeten dienen en sterven tijdens WO2 maar gewoon mogen sporten... Uitgekotst door publiek, teamgenoten en clubeigenaren, soms zelfs coaches hebben ze samen met hun blanke scouts zoveel betekend voor de sport.
Pffew respect.

Anyway. We stonden dus voor de musea, maar helapida blijkt het dicht te zijn op maandag. We stonden een beetje bedrempeld bij de deur, toen we werden gespot door de huismeester. Die vond die twee blanke, buitenlandse roodharigen wel grappig. We werden binnengelaten en kregen een privetour door het Negro League en Jazz museum van hem. Zelfs de directeur kwam even met ons praten en gaf ons alle tijd om rond te kijken. Als dank hebben we huismeester Stephen uitgebreidt getrakteerd op een lunch en een paar dagen later nog wat Nederlandse cadeautjes gebracht. En natuurlijk een donatie gedaan aan de musea.

Pap de volgende keer gaan we hier echt naar toe hoor!