Ultieme integratie: 's nachts naar de ER
Door: Nadine
Blijf op de hoogte en volg Nadine
03 September 2011 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
En daarom kwamen we bij de ER terecht. Thank god. Zij zeiden aan de telefoon dat ze me in ieder geval met de pijn konden helpen. Ondertussen kwam m'n lieve Deense vriendin Rikke snel naar ons huis om op de kinderen te passen. Wij de auto in en naar de ER downtown. Remco hield zich netjes aan de snelheid en stopte ook netjes voor elk rood stoplicht ook al was er in geen velden of wegen verkeer te zien. Aaaaaarg. Zoals ik al zei elke seconde leek uren te duren. Bij de ER aangekomen was het niets hectisch zoals bij Greg's Atonomie of de serie ER maar de arts was wel zeker zo knap :)! Hij constateerde een gebroken kies die kennelijk al even gebroken was en daardoor een enorme ontsteking had veroodzaakt. Of de kies al lang gebroken was? Hallo wij zijn geen slecht verzekerde Amerikanen! Als ik ook maar iets had gemerkt was ik allang naar n tandarts geweest en 14 mei zijn we nog voor controle geweest. Anyway 2 injecties later was de pijn in ieder geval weg en had ik recepten voor antibiotica en zware pijnstillers op zak. De arts was gelukkig een militaire arts die wist dat wij goed verzekerd zijn en gaf ons het nummer van een vriend die tandarts was. Wel n uur rijden maar dan hadden we tenminste een nummer.
Paar uurtjes slapen verder bleek dat gelukkig niet nodig en bracht Rikke me naar tandartsenpraktijk The Smile Center downtown. 3 verschillende röntgenfoto's en nog een heerlijk zenuwverlammende spuit later stond vast dat ik een wortelkanaal nodig had en er een kroon geplaatst moet worden. Ben officieel oud: een kroon! Herinner me mijn ouders die dat moesten toen ik een kind was. Was dus altijd iets voor oude mensen (had ik zaterdag ook al niet m'n bril nodig om de menukaart in t restaurant te lezen, en gingen m'n vriendinnen en ik niet allen vroeg naar huis omdat we moe waren). Zo gezegd, zo niet gedaan...
Je hebt hier voor alles een specialisme dus ik moest gebracht worden naar de wortelkanaalspecialist 40 minuten verderop. Zat zelf zwaar aan de medicijnen dus rijden was niet echt verantwoord. Andere vrienden ingeschakeld die me ophaalden en me naar Parkville brachten. Ze bleek jarig (geheimpje) en ik wilde al iemand anders bellen, maar dat werd weggewuifd: 'Joh geen probleem, ben vandaag jarig maar heb zojuist m'n plannen veranderd'. Het community gevoel is hier hardverwarmend groot! Was om 10.30 bij de eerste tandarts. Verliet om 16.30 de specialist. Zo drugged up als de pest (onwat zijn ze daar heerlijk goed in hier - elke dokter begint opnieuw met spuiten) maar met het eerste stadium van een wortelkanaalbehandeling afgerond. Aankomende woensdag deel 2. 5 oktober 1e fase kroon (laat ik jullie een dagje 'los' ma en pa, moet kunnen na 6 dagen).
Enerverende ervaring al met al. Wel n beetje rigoreuze manier om af te vallen :). Maar wel heerlijk veel pijnbestrijdingsmedicatie in dit land!
-
03 September 2011 - 10:57
M(Annie):
Heb je in ieder geval mensen die je 5 oktober kunnen brengen. Krijgen we meteen wat ervaring mee voor het geval dat.....
Als je Pepijn helpt op school, kun je misschien meteen een cursusje werkwoordsvormen (o.t.t/o.v.t/v.v.t/) volgen? Je opa zou er tranen van in zijn ogen krijgen en er meteen voor naar Amerika zijn gevlogen als hij je verslagen nog kon lezen. En dat zeg ik tegen iemand die prachtige beeldende verhalen schrijft! XXX -
03 September 2011 - 14:40
Mam Rietje:
Het stoplicht staat op rood
Het stoplicht staat op groen
Bij Nadine en Remco is
altijd wat te doen
Jeetje, wat een ervaring rijker ben je weer. Kijk maar uit met al die pijnstillers straks raak je er nog aan gewend Ha Ha .
Jij ontdekt in ieder geval Amerika maar dat mag wel wat minder in ziekenhuizen en weet ik wat voor klinieken hoor!!!!!!!!! Groetjesxxxxxxxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley