Arme kindjes en einde Amerikaanse eetlevensstijl

Dinsdag hadden Pepijn en Jikke een school physcial test in het ziekenhuis. Deze moet je gedaan hebben willen ze worden toegelaten op een school. Oogtest (in het geval van Jikke dus raden wat er op de plaatjes staat), luisteren naar de longen, stukje hinkelen, doorgeven of ze ziektes hebben, medicijnen gebruiken en welke ziektes er in de familie voorkomen. Duurde uren, maar de dokter maakte de hele tijd grapjes dus dat leidde goed af. Ook leuk: ze mochten tekenen op het papieren doek die op de behandeltafel lag.
Iets minder (understatement) was het afnemen van bloed en wat extra prikken omdat ze hier wat meer inentingen moeten hebben (Hepatitis B en de 2e BMR moet hier eerder). Het ziekenhuis heeft geweten dat we er waren! Godzijdank ging het heel snel want de verplegers zijn erg geroutineerd. Dus toen we vroegen aan Jikke waarom ze nog steeds huilde, want het prikje was al geweest, viel ze stil met een: "O".
Jikke en ik hebben ook allebei een inenting gehad tegen 23 soorten longontsteking! Geweldig, hadden ze me dat niet al jaren eerder kunnen geven in NL? Had ik inmiddels al meerdere halve marathons kunnen lopen. Hoewel: mijn dubbele longontsteking een paar jaar geleden was de inspiratie voor het langere afstandslopen dat ik nu (probeer haha) te doen. Deze inenting hebben ze dus niet in NL. Raar hoor.

Na een paar weken van de Amerikaanse eetlevensstijl en iets te uitbundig consumeren tijdens de vele afscheids- en welkomsfeestjes/etentjes/koffietjes met... heb ik een goede Amerikaanse gewoonte aangenomen: Ik heb me aangemeld bij een fitnesscentrum, oftewel Gym zoals dat hier heet. Je ziet hier echt van alles rondlopen: sportbeesten natuurlijk, maar ook aardig wat dikke mensen die onder begeleiding bewegen en heel veel seniors en de nodige vrouwelijke thuismanagers natuurlijk! Vooral die seniors is bewonderenswaardig om te zien. Er zijn ook speciale klassen speciaal voor hen. Gister zat er een hele groep 70plussers op stoelen oefeningen te doen. Geweldig!
In Nederland voel ik me nooit zo op m'n gemak bij een gym, maar hier zie je dus allerlei soorten mensen. En nog zo'n verschil: je kunt hier 24/7 naar de gym! Een grote groep gaat hier om een uur of 5 of 6 's ochtends al voordat ze naar hun werk gaan. Valt me tijdens het hardlopen ook op 's ochtends. Ben ik in Nederland vaak de enige gek die je ziet lopen rond 6.30. Hier struikel je zowat over de mensen. Dat is ook niet zo raar als je je bedenkt dat het hier in de zomer vaak 40 graden is en na 9 uur 's ochtends is sporten buiten niet meer te doen. Niet alleen vanwege de temperatuur die dan al vaak de 30 graden heeft bereikt, maar ook vanwege de hoge luchtvochtigheid.

Anyway, scherpe doelen gezet met m'n trainer, want die feestjes hebben voor een dieptepunt gezorgd. En de verschijning van mijn trainer zorgt er alleen al voor dat je je aan je sport- en voedselschema houdt: het is een enorm brede neger (zo eentje zonder nek). Ik ga dus niet zwaarder terugkomen zoals kennelijk het overgrote deel van de buitenlanders ervaart!