De reis en eerste indrukken

Het is hier geweeeeeeeldig! En groot GROOT! Ja ook t land natuurlijk, maar doel nu op ons huis. Kramp in de kaken van de voortdurend openvallende mond :).

Vlucht ging voorspoedig. Jikke had jammergenoeg 8 uur lang nergens zin in: geen film, geen muziek, niet kleuren, geen spelletje. Pepijn vermaakte zich daarentegen prima met het kijken van n paar films en z'n DS. Overgestapt op Minneapolis en dat vliegveld kan ik iedereen aanraden! Na landing snel van borord, snel koffers, overzichtelijk vliegveld met leuke winkeltjes en genoeg tijd om even een Starbucks te pakken om vervolgens gelijk te kunnen boarden voor de connecting flight. Was alleen een beetje jammer dat de man van Customs in de lach schoot toen hij hoorde waar we heen gingen (en dat ook lachend tegen een collega riep), om vervolgens te vragen hoe groot het leger van Nederland ook alweer is en te zeggen dat we echt een geweldig seizoen hebben gekozen om te komen (tornado seizoen).
Jikke viel natuurlijk in slaap deze vlucht en was nie meer wakker te krijgen toen we landen!

We werden tot onze verrassing door een enorme welcoms committee ontvangen: NL echtpaar dat nu aan hun tweede jaar begint met hun jongste zoon van 7 - een gouden greep want Pepijn ging gelijk met 'zijn' vriend spelen tijdens t wachten op de koffers; daarnaast de NL liason offices met z'n vrouw en al onze Amerikaanse sponsors inclusief manden met voedsel en 1st row tickets voor de baseball game en twee losse dollars voor de kinderen zodat ze hun eigen eerste dollar hadden. Geweldig!

Naar huis gebracht door Sabine (vrouw van de NL officier die aan z'n 2e jaar begint) en hun zoon Willem. Jikke was in de auto ondertussen ook wakker geworden en ontdooit (wat ze weigerde op t vliegveld met zoveel vreemde mensen) en ze hebben nog uren gespeeld met elkaar ondanks dat t voor Pepijn en Jikke ondertussen ver na middernacht was eigenlijk. Als eerste waren ze naar hun kamers bestormt natuurlijk en blij, blij dat ze waren! Hun namen stonden op de deur, favoriete posters hingen er en hun kamers waren ook leuk aangekleed. Echt super! En ik liep ondertussen met een steeds wijder openvallende mond door t huis. Had ik al gezegd dat t GROOT was. Geloof dat onze badkamer al twee keer de grootte heeft van Jikke's slaapkamer in NL.

Om 22.30 USA tijd (05.30 in NL) doodmoe in bed gevallen om om 04.00 weer klaarwakker te zijn samen met Jikke. Goed moment om te facebooken met NL en moeders te bellen :)

Inmiddels zit onze eerste dag erop. Kinderen hadden 's middags even een dipje mede doort warme klamme weer. Henry Elemenfary bezocht, de lagere school, indrukwekkend! Veel activiteiten en als nodig allerlei soorten begeleiding mogelijk. Goed gevoel bij. Kinderen wilden al blijven hoewel Pepijn nog niet durft te praten zegt ie, omdat hij de taal niet kent. Maar is erg gerustgesteld met het feit dat z'n nieuwe vriend Willem kennelijk vorig jaar ook nog geen EN kende en nu af en toe moet zoeken naar NL worden.

De dag afgesloten met een vergelijkend warenonderzoek naar de McDonalds: smaakt die hetzelfde als in NL? Antwoord: jahoor net zo walgelijk naar mijn mening. Pepijn vond de McNuggets t zelfde smaken, de patatjes waren volgens onze fijnproever zachter van smaak.

Zit nu op onze veranda zachtjes in te storten. Uitkijkend op een grote glooiende tuin inclusief wild maar niet schuw konijn dat hier al de hele dag rondhopt. Mooie heuveltjes die schreeuwen om te berennen. Morgenavond hopelijk ff want dan is t heerlijk buiten.